Prolog

   Minęło kilka długich miesięcy od Bitwy o Hogwart. Wiele ofiar, wiele strat, wiele bólu i cierpienia. Uczniowie magicznej szkoły musieli szybko dorosnąć i stawić czoła trudnościom. Niektórzy byli oparciem dla innych. Taka właśnie rola przypadła Hermionie i Harry'emu. Gryfonka pomogła Ronowi pozbierać się po śmierci ukochanego brata - Freda. Także Harry bardzo wspierał zarówno Rona, jak i Ginny po bolesnej stracie. Przyjaciele wspólnie postanowili, że powrócą do szkoły, aby ją ukończyć. Uważali, że nie czas pławić się w chwale. I choć już teraz mieli kilka ofert pracy, to wiedzieli, że muszą ukończyć Hogwart, bo sława przeminie, a przyszłość jest niepewna. Dobre wykształcenie było pewnego rodzaju zabezpieczeniem. 

  Nadszedł sierpień, a wraz z nim czas przygotowań do powrotu do Hogwartu. Hermiona, Ginny i Ron wybrali się na Pokątną po potrzebne podręczniki oraz wyposażenie do szkoły. Gdy już zdobyli wszystkie potrzebne rzeczy, odesłali je do domu, a sami wybrali się na lody. Hermiona zastanawiała się, czemu Harry nie wybrał się z nimi. W końcu postanowiła podzielić się z przyjaciółmi swoimi przemyśleniami.

- Ginny, dlaczego Harry nie poszedł z nami?

Nie uzyskała odpowiedzi od razu.

- Mówił, że ma coś do załatwienia.

Z zamyśloną miną odpowiedziała Ruda. Ron, z buzią pełną lodów, powiedział:

- Jego strata. Choć to faktycznie dziwne, że się z nami nie wybrał. Przecież on uwielbia Pokątną.

Hermiona spojrzała na niego z uśmiechem. Kochała go. Cieszyła się, że pozbierał się po wojnie. Chociaż ona tak nie uważała, każdy to właśnie jej przypisywał te zasługi. To ona trwała u jego boku, gdy izolował się od świata. To ona wmuszała w niego jedzenie. To ona budziła go i uspokajała w nocy, gdy męczyły go koszmary. I w końcu to właśnie ona przekonała go do powrotu do szkoły. Z przemyśleń wyrwał ją głos Ginny.

- Ciekawe jak teraz będzie w Hogwarcie. No wiecie, bez Dumbledora, nie ujmując McGonagall oczywiście.

- Jedno jest pewne, nic już nie będzie takie samo.

I tymi słowami zakończył rozmowę Ron.

~*~*~

   W tym samym czasie Harry siedział na sali w Ministerstwie wpatrując się 

w Malfoya. Celowo nie powiedział przyjaciołom o rozprawie, bo wiedział, że chcieliby przyjść, a to z pewnością nie pomogłoby Ślizgonowi. Ron nadal uważał go za podłego Śmierciożercę. Ale Harry wiedział, że Malfoy nie wstąpił w szeregi Czarnego Pana z wyboru. Nakłonił go do tego apodyktyczny ojciec, który już od dawna gnije w Azkabanie. Wybraniec postanowił dać Draconowi szansę i wstawił się za nim u Ministra. 

Z przemyśleń wyrwał go głos Kingsley'a. 

- Oskarżonego Dracona Lucjusza Malfoywa uznaję za niewinnego zarzucanych czynów.

W tej samej chwili pochwycił wzrok blondyna. Zdziwił się, gdyż dostrzegł wdzięczność w jego oczach. To jedynie utwierdziło go w tym, że postąpił dobrze. 

  Po zakończeniu rozprawy poczekał na Ślizgona. W końcu dostrzegł go pośród tłumu ludzi. 

- Cześć, Potter.

- Gratuluję. Teraz jesteś wolny.

- Bez twojego wstawiennictwa pewnie już dawno gniłbym razem z ojcem 

w jednej celi. Dziękuję, Potter.

Po tych słowach wyciągnął rękę do Wybrańca. Ten ją uścisnął, jednak nie można było nie dostrzec zaskoczenia na jego twarzy. Malfoy uśmiechnął się ironicznie.

- Tak, Potter, w moim słowniku istnieje jeszcze słowo "dziękuję", jednak nie licz, że jeszcze kiedyś usłyszysz je z moich ust.

- No, no, Malfoy, już zaczynałem myśleć, że spokorniałeś od tego procesu.

- Wiesz co? Może i bym cię polubił, gdybyś obracał się w nieco innym towarzystwie. Nadal przyjaźnisz się z tym Wieprzlejem?

- Nie nazywaj go tak - warknął.

- Ehh, Potter, nie myśl, że pogodzenie się z tobą oznacza również rozejm z resztą twojej żałosnej bandy.

Zmierzył go pogardliwym wzrokiem. No tak, to Malfoy, nigdy się nie wyzbędzie swoich zwyczajów - pomyślał brunet.

- Na mnie już czas. Do zobaczenia we wrześniu. 

- Do zobaczenia, Wybrańcze! - odkrzyknął z rozbawieniem Malfoy, znajdując się już kilka metrów od Harry'ego. 

~*~*~

Oto i prolog. Jest to pierwszy tekst, który publikuję, błagam, nie linczujcie mnie, jeśli się Wam nie podoba. Myślę, że jestem przygotowana na krytykę, więc nie wahajcie się. :)